ماده اول
۱ - دولت ها در قلمرو ى خویش از موجودیت و هویت ملى یا قومى، فرهنگى، مذهبى یا زبانى اقلیتها حمایت مى کنند و به برقرارى شرایط تعالى این هویت کمک مى نمایند.
۲ - دولتها تدابیرى قانونى یا غیر آن که براى رسیدن به این هدف ها ضرورى ست، اتخاذ مى کنند.
ماده ۲
۱ - افراد متعلق به اقلیتها ى ملى یا قومى، مذهبى و زبانى ( که از این پس افراد متعلق به اقلیت ها نامیده مىشوند) حق دارند از فرهنگ خود بهره مند شوند، به مذهب خویش عمل کنند و از زبان خود در خلوت و در اجتماع آزادانه و بدون هیچ گونه مداخله و تبعیض استفاده کنند.
۲ - افراد متعلق به اقلیتها حق دارند در حیات فرهنگى، مذهبى، اجتماعى، اقتصادى و دولتى مشارکت کامل داشته باشند.
۳ - افراد متعلق به اقلیتها حق دارند در سطح ملى و ، بسته به مورد، در سطح منطقه اى ، طبق روالى که مغایر با قوانین ملى نباشد، در تصمیماتى که مربوط به اقلیت آن ها یا منطقه اى ست که در آن زندگى مى کنند، سهم مؤثرى داشته باشند.
۴ - افراد متعلق به اقلیتها حق دارند انجمنها ى خویش را ایجاد و اداره کنند.
۵ - افراد متعلق به اقلیتها حق دارند بدون هیچ تبعیضى، با سایر اعضاى گروه خود و با کسانى از دیگر اقلیتها، رابطه ى آزاد و صلحآمیز بگیرند و حفظ کنند و نیز در فراسوى مرزها با شهروندان کشورها ى دیگرى که از طریق منشاء ملى یا قومى یا تعلق مذهبى یا زبانى پیوند دارند رابطه برقرار کنند.
ماده ۳
۱ - افراد متعلق به اقلیتها مىتوانند حقوق خود، به ویژه حقوقى را که در اعلامیه ى حاضر آمده است، به صورت فردى و نیز با دیگر اعضاى گروه خود به صورت جمعى، بدون هیچ گونه تبعیض، اعمال کنند.
۲ - افراد متعلق به اقلیتها به خاطر اِعمال یا عدم اِعمال حقوق مذکور در اعلامیه ى حاضر نباید به هیچ شکل متحمل آسیبى شوند.
ماده ۴
۱ - دولتها، در صورت لزوم، تدابیرى اتخاذ مىکنند که افراد متعلق به اقلیت ها بتوانند به طور کامل و واقعى حقوق بشر و تمامى آزادى هاى اساسى را، بدون هیچ گونه تبعیض و در شرایط برابرى کامل در مقابل قانون، اعمال کنند.
۲ - دولتها تدابیرى اتخاذ مىکنند به منظور ایجاد شرایط مناسبى که به افراد متعلق به اقلیتها امکان دهد تا ویژگى هاى خود را عنوان کنند و فرهنگ، زبان، سنت ها و نیز آداب و رسوم شان را ، جز در مورد اعمالى خاص که ناقض قوانین ملى و در تضاد با هنجارهاى جهانى است، گسترش دهند.
۳ - دولتها موظفاند در حد امکانات، تدابیر خاصى اتخاذ کنند تا افراد متعلق به اقلیتها امکان یادگیرى زبان مادرى یا کسب آموزش به زبان مادرى خود را داشته باشند.
۴ - دولتها موظفاند، در صورت لزوم، تدابیرى در زمینهى آموزش اتخاذ کنند تا آگاهى از تاریخ، سنتها، زبان و فرهنگ اقلیتهایى که در قلمروى آن ها به سر مىبرند، تشویق شود. افراد متعلق به اقلیتها باید امکان یادگیرى و شناخت جامعه در تمامیت آن را داشته باشند.
۵ - دولتها موظفاند تدابیر خاصى اتحاذ کنند تا افراد متعلق به اقلیتها بتوانند در پیشرفت و توسع هى اقتصادى کشور خود به نحوى همهجانبه مشارکت کنند.
ماده ۵
۱ - سیاستها و برنامههاى ملى با در نظر گرفتن کامل منافع مشروع افراد متعلق به اقلیتها تنظیم و به اجرا گذاشته مىشوند.
۲ - برنامه هاى همکارى و مشارکت میان دولت ها با در نظر گرفتن کامل منافع مشروع افراد متعلق به اقلیت ها تنظیم و به اجرا گذاشته مىشوند.
ماده ۶
دولتها موظف اند در مسائل مربوط به افراد متعلق به اقلیتها، به ویژه با تبادل اطلاعات و دادههاى تجربى براى بالا بردن اعتماد و تفاهم متقابل همکارى کنند.
ماده ۷
دولتها موظف اند براى اعتلاى رعایت حقوق مذکور در اعلامیه ى حاضر همکارى کنند.
ماده ۸
۱ - هیچ یک از مواد اعلامیه ى حاضر نمى تواند مانع انجام وظایف بینالمللى دولتها در قبال افراد متعلق به اقلیتها شود. به ویژه، دولتها موظفاند با حسن نیت به وظایف و تعهداتى که به عنوان قرارداد یا توافق هاى بینالمللى به عهده گرفتهاند، عمل کنند.
۲ - اعمال حقوق مذکور در اعلامیه ى حاضر خدشهاى به برخوردارى هیچ کسى از حقوق بشر و آزادىهاى اساسى شناخته شدهى جهانى وارد نمىآورد.
۳ - تدابیرى که از جانب دولتها براى تضمین برخوردارى واقعى از حقوق مذکور در اعلامیه ى حاضر اتخاذ شده اند، اساساً نباید به عنوان نافى اصل برابرى موجود در اعلامیه ى جهانى حقوق بشر تلقىشوند.
۴ - هیچ یک از مواد اعلامیه ى حاضر را نمىتوان چنان تفسیر کرد که هیچ گونه اقدامى را علیه اهداف و اصول ملل متحد، از جمله علیه برابرى کامل، تمامیت ارضى و استقلال سیاسى دولتها مجاز شمارد.
ماده ۹
نهادهاى تخصصى و دیگر سازمانهاى ملل متحد در حوزه هایى که در صلاحیت هر یک از آن هاست، به عملى شدن کامل حقوق و اصول مذکور در اعلامیه ى حاضر کمک مىکنند.